Historie en toekomst paleistuin
Waarom Soestdijk nog altijd geliefd is
Al eeuwenlang vormt Soestdijk een geliefde verblijfplaats voor stadhouders, koningen, koninginnen, prinsen en prinsessen. Niet alleen vanwege het statige paleis of de betoverende tuinen, maar vooral door de zuivere lucht en de weldadige rust van de Utrechtse Heuvelrug. De ligging te midden van het groen, tussen Soest en Baarn, bood een perfecte ontsnapping aan de drukte van steden als Den Haag en Amsterdam. Hier kon men wandelen, jagen, ontspannen – en vrij ademen.
Die combinatie van natuurlijke schoonheid, serene stilte en een rijke koninklijke historie maakt dat het paleispark tot op de dag van vandaag een geliefde plek is, ook voor nieuwe generaties.
Het landschap van Paleis Soestdijk
De geschiedenis van het landgoed begint in 1674, toen stadhouder Willem III het jachtslot Soestdijk aankocht. Hij liet er een tuin aanleggen in Franse stijl: symmetrisch, strak vormgegeven met sierlijke patronen van lage heesters, beelden, fonteinen en geometrisch aangelegde velden. Deze stijl stond voor orde, controle en statigheid – passend bij de rol van de stadhouder.
Aan het einde van de achttiende eeuw veranderde dat beeld. Stadhouder Willem V gaf zijn architect Philips Willem Schonk rond 1780 de opdracht het park in te richten in de Engelse landschapsstijl. Deze stijl gaf ruimte aan de grilligheid van de natuur: lange zichtlijnen, slingerende paden, glooiende gazons, een vijver met een eiland en een beek die door het landschap meanderde. Na 1815 werd dit natuurlijke karakter verder versterkt door landschapsarchitecten Johan David Zocher sr. en Jan David Zocher jr.
Onder koning Willem II, die het paleis in 1815 kreeg als dank voor zijn rol in de Napoleontische oorlogen, werd het park niet alleen uitgebreid, maar ook verfraaid. Er verschenen bruggetjes, paviljoens, een chalet en een oranjerie – alles zorgvuldig ingepast in het groene decor. Zoestdijk werd een romantisch buiten, een toevluchtsoord waarin natuur en koninklijke waardigheid samenkwamen.
Gedurende de negentiende en twintigste eeuw bleef het paleis in gebruik bij de koninklijke familie. Koning Willem III, koningin Emma, koningin Wilhelmina, koningin Juliana en prins Bernhard – allen kozen Soestdijk als zomerresidentie of vast woonadres. De gezonde omgeving, de nabijheid van de natuur en de beslotenheid van het landgoed maakten het tot een veilige en aangename plek voor opgroeiende prinsen en prinsessen.
Een nieuw hoofdstuk: beeldentuin en publiekspark
De Paleistuin opent zich als een inspirerende ontmoetingsplek voor het brede publiek, met wisselende tentoonstellingen, kleinschalige bijeenkomsten en culturele activiteiten. De Orangerie krijgt een nieuw leven als hoogwaardige brasserie. Onder leiding van de huidige eigenaren, Ton en Maya Meyer-Bergmans, transformeert het park tot beeldentuin en culturele bestemming waar kunst, erfgoed en natuur samenkomen.
Soestdijk bouwt voort op een rijke traditie van ontmoeting. Waar het in de 17e eeuw een trefpunt was voor adel en elite, en in de 20e eeuw symbool stond voor nationale eenheid, wordt het landgoed nu een toegankelijke plek voor iedereen.
In de 21e eeuw draait Soestdijk om verbinding: tussen verleden en toekomst, tussen mensen en maatschappelijke vraagstukken. Het landgoed biedt ruimte aan innovatie, inspiratie en verhalen die bijdragen aan een gezamenlijke toekomst. Soestdijk blijft daarmee een plek van betekenis – niet alleen als historisch icoon, maar ook als platform voor vernieuwing.
Voor actuele openingstijden en informatie over evenementen: bezoek de officiële website van Paleis Soestdijk.
Beeld: “Gezicht op Paleis Soestdijk,” Cornelis de Kruyf 1784- 1828